(fot. http://panaszonik.blogspot.com/)

W ostatnich latach głośno jest o Szadku z kilku powodów. Miejscowość rozsławia wybitny radiowiec red. Marek Niedźwiecki, a także Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” kierowana od dawna przez świetnego menadżera prezesa Marka Kowalskiego, którego łascy radni mogli poznać osobiście podczas wizyty w Szadku, a także w czasie ostatnich dożynek gminnych. O wyrobach piekarni i masarni szadkowskiej GS krążą już po Polsce legendy…

Jest jednak w Szadku jeszcze coś innego, co wyróżnia to historyczne miasteczko, odgrywające przed wiekami ważną rolę w centralnej Polsce. Otóż od ponad dwudziestu lat działa w nim Towarzystwo Przyjaciół Szadku, które prowadzi ożywioną działalność społeczną, mającą na celu przede wszystkim promowanie tej miejscowości, przypominanie jej pięknych kart historii i dokumentowanie dziejów. Jak mało która miejscowość tej wielkości, Szadek posiada już wiele opracowań, łącznie z monografią.

A prawdziwą perełką w koronie jest „Biuletyn Szadkowski” wydawany bardzo sumiennie i z niezwykłą punktualnością od 2001 roku. Do rąk czytelników trafiło już 15 tomów tego bardzo potrzebnego wydawnictwa. „Biuletyn” wydawany jest pod redakcją profesora Tadeusza Marszała, geografa, szefa Katedry Zagospodarowania Środowiska i Polityki Przestrzennej Uniwersytetu Łódzkiego, członka PAN.

Profesor od lat zajmuje się m.in. problemami lokalnymi i regionalnymi w wymiarze multidyscyplinarnym i to właśnie on zainicjował wydawanie „Biuletynu”. Myliłby się jednak ten, kto by sądził, że Profesor ogranicza się do przygotowywania kolejnych tomów tego pomnikowego wydawnictwa. W 1995 r. wydał monografię Szadku, zaś w 2012 r. – „Szadkowski słownik biograficzny. Średniowiecze i renesans”.

Po redakcją Profesora powstało jeszcze sporo innych opracowań, choćby niezwykle kompetentny „Leksykon sołectw gminy Szadek” (2004), ale nie miejsce tutaj, by prezentować bibliografię dokonań T. Marszała i jego współpracowników, choć w gronie tym nie brakuje wysokiej klasy specjalistów i naukowców. Szadek nie jest dziś wielkim ośrodkiem miejskim, jak wiele tego typu miejscowości boryka się z wieloma problemami, ale zdobył się na wielki wysiłek i kontynuuje z rozmachem wspomnianą działalność wydawniczą.

Profesora T. Marszała i Uniwersytet Łódzki dzielnie wspiera samorząd Szadku, a także Towarzystwo Przyjaciół Szadku z przewodniczącą Zarządu Dorotą Stefańską. Ta ostatnia to emerytowana nauczycielka tutejszego zespołu szkół, ale energii może jej pozazdrościć sporo młodzieniaszków. Towarzystwo od lat stara się trzymać rękę na pulsie życia kulturalnego miasta, co zaowocowało już kolejnymi opracowaniami, wydawnictwami książkowymi czy wystawami. Sama pani prezes jest autorką wielu artykułów.

W 2008 roku za sprawą Towarzystwa i gospodarzy miasta oraz gminy, a także darczyńców ukazał się reprint książki z 1870 roku A. J. Parczewskiego pt. „Monografia Szadku”. Związany z Ziemią Sieradzką autor tej cennej pozycji wydawniczej z czasów zaborów przypomniał najpiękniejsze karty z dziejów Szadku, a że korzystał z wielu źródeł dziś już nieistniejących, książka ta jest niezwykle cenna z punktu widzenia historii i nauki.

Dokonania Parczewskiego we wspomnianym reprincie przypomniała prezes D. Stefańska. Dlaczego tyle uwagi i miejsca poświęcamy Szadkowi i wydawnictwom związanym z tą miejscowością? Przede wszystkim dlatego, że miasteczko to jest znakomitym przykładem żywotności i aktywności na polu nauki i kultury, potwierdzając niejako starą prawdę, że nie tylko chlebem i szynką człowiek żyje. Wiele bardziej znaczących miejscowości, posiadających również chlubne karty historii, nie docenia tego, co w Szadku stało się czymś normalnym i służy budowaniu tożsamości, lokalnego patriotyzmu. Warto zatem uczyć się nawet od małego Szadku…

Na szczęście tym śladem idzie coraz więcej miejscowości. Sędziwy Łask, podobnie jak Szadek, już dawno docenił społeczny ruch regionalny, wspierając Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łaskiej, jednocześnie dmuchając i chuchając na swoją „Panoramę Łaską”, miesięcznik wydawany nieprzerwanie od 2002 roku.

Choć oficjalnie jest periodykiem samorządowym i ma na celu informowanie o aktualnych sprawach miasta i gminy, od lat wspomaga tak- że samorządy powiatu łaskiego, a niejako przy okazji promuje region i jego mieszkańców, kładąc olbrzymi nacisk na budowanie lokalnego patriotyzmu. „Panorama” trafia do wielu przyjaciół Łasku rozsianych po całym kraju i na kuli ziemskiej – otrzymywaliśmy sygnały m.in. z dalekiej Australii i RPA.

Od 2011 roku za sprawą samorządu i Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łaskiej wydawane są też „Zeszyty Łaskie”, których celem jest, podobnie jak w przypadku rocznika z Szadku, dokumentowanie dorobku i dziejów miasta. W 2011 roku ukazał się tom za 2010 rok, w 2014 roku – tom podwójny – nr 2-3 za lata 2011-2012. Wszystko wskazuje na to, że niedługo do rąk czytelników trafi kolejny tom za lata 2013-2014.

Ziemia łaska ma się czym chwalić od wieków, ale ostatnie dziesięciolecia nie szczędzą jej problemów. Choć głośno nie tylko w kraju o tutejszych F-16 i walorach przyrodniczych regionu, bolesnym wyznacznikiem współczesności jest m.in. bardzo wysokie bezrobocie.

Może je skutecznie zmniejszyć stworzenie dodatkowych miejsc pracy, o co trzeba bezustannie zabiegać choć nie jest to łatwe, za to można rozwijać kulturę i naukę, promować dorobek miasta, który jest niemały, przyciągać przyszłych inwestorów. To jedna z dróg pokonywania barier i wychodzenia na prostą.

Źródło: Panorama Łaska

Skomentuj [ 1 ]

11:00, 29.05.2016 r.