W okresie luty – kwiecień przeprowadziliśmy zebrania sołeckie, podczas których mieszkańcy sołectw wybrali sołtysów i rady sołeckie. Spotkania te były także okazją do omówienia spraw interesujących mieszkańców. Oczywiście najważniejszy temat to drogi.

Choć każdego roku budujemy kilka kilometrów dróg o wysokim standardzie, kilka kolejnych równamy tłuczniem - to jednak potrzeby są znacznie większe, często pogłębiane przez nieprawdziwe informacje medialne. Na jednym z zebrań, kiedy informowałem zgromadzonych o możliwościach budżetowych, koniecznych wydatkach itp., starsza pani krzyknęła: Coście zrobili z pieniędzmi, które rząd wam dał na drogi, na co je zmarnowaliście?

Właśnie proszę Państwa....

….dotychczas nie otrzymaliśmy nawet jednej złotówki z tych tak mocno propagowanych przez media publiczne nowych programów, o których mówi się od miesięcy. W listopadzie ubiegłego roku uchwalono ustawę.

Nabór wniosków ogłoszono w marcu z terminem ich złożenia do 12 kwietnia. Gmina mogła złożyć wnioski na dofinansowanie2 dróg. Takie wnioski złożyliśmy na ul. Tylną i drogę w Wesółce (sołectwo Orchów). Woje-woda ma miesiąc na ich ocenę, ale minister już 3 miesiące na zatwierdzenie oceny dokonanej przez wojewodę. Myślę, że przyczyny takiego przedłużania rozpoznania wniosków są dość oczywiste.

Mówi się o miliardach, ale zwróćmy uwagę – na kilka lat. Po potrąceniu wszystkich innych tytułów (pieniądze z ub. roku, dofinansowanie dróg powiatowych itp.) wojewoda łódzki będzie miał w tym pierwszym rozdaniu do podziału na drogi gminne około 100 mln zł. W woj. łódzkim jest 177 gmin. Racjonalnie zakładając, Łask jest gminą średniej wielkości, podzielmy zatem 100 mln. zł. na 177 gmin – otrzymujemy 564 tys. Tak dla po-równania, budowana w ub. roku ul. Przemy-słowa kosztowała ponad 3.800 tys., a obecnie budowana ul. Łąkowa - ponad 2.800 tys. zł. Czy będzie to zatem duże dofinansowanie? Jeżeli nawet będzie kolejna pula pieniędzy jeszcze w tym roku, to i tak zabraknie czasu na ich tegoroczne zainwestowanie. Jednak cieszymy się z każdej dodatkowej złotówki na drogi. Obecnie rozpoczynamy budowę ul. Szkolnej w Wiewiórczynie właśnie z ubiegło-rocznego dofinansowania.

I jeszcze jedno - w poniedziałek odwiedziła mnie grupa mieszkańców ul. Torowej w Kolumnie w sprawie stanu tej ulicy, po której nie tylko zmierzają kondukty pogrzebowe, ale każdy okres przedświąteczny to setki odwiedzających cmentarz, najczęściej dojeżdżających samochodami. I niech każdy w swoim sumieniu odpowie sobie, czy ul. Torowa w Kolumnie powinna być wybudowana w pierwszej kolejności, czy uliczka osiedlowa – też zresztą ważna – ale służąca tylko żyjącym przy niej mieszkańcom. Dla każdego myślącego obiektywnie - odpowiedź jest oczywista.

Na koniec przypomnijmy, że gmina zgodnie z prawem ma Wieloletnią Prognozę Finansową uchwalaną przez Radę Miejską i wszelkie inwestycje są realizowane zgodnie z tym dokumentem.

Kresowi uchodźcy

W poprzednim numerze Panoramy zamieszczono relacje z oddania Alei Dębów, poświęconej pamięci policjantów zamordowanych w Katyniu, a związanych z ziemią łaską. Szczęśliwie niektórym naszym mieszkańcom udało się opuścić zagarnięte przez sowietów kresy wschodnie Rzeczypospolitej. Kierując się swoją pamięcią, opiszę 2 takie przypadki ilustrujące odwagę, konsekwencję, miłość rodzinną, poświęcenie bohaterów tamtych strasznych czasów.

Przypadek pierwszy: rodzina Genowefy i Jakuba Szurogajłów. Oboje mieli po 38 lat. On był zawiadowcą stacji, ona nauczycielką, chyba jednak nie pracowała, gdyż byli szczęśliwymi rodzicami sześciorga dzieci, zdaje się siódme było w drodze. Jako ludzie świadomi komunistycznego raju, postanowili wbrew wszystkim nie-sprzyjającym okolicznościom wrócić do Łasku. Na zielonej granicy zostali złapani przez sowietów. Pani Genowefa (mająca pewne cechy mistyczki) wiele razy opowiadała moim rodzicom, że ocalenie zawdzięczają Matce Bożej. Kiedy pakowała najpotrzebniejsze rzeczy (a przy takiej rodzinie nie było ich mało), w ostatniej chwili wzrok jej padł na wiszący na ścianie obrazek M. B. Jaki to był wizerunek - nie pamiętam. Westchnęła przepraszająco, że o Matce Bożej zapomniała i umieściła obrazek w jednym z pakunków . Po złapaniu Rosjanin zaczął gwałtownie uderzać szablą między innymi i w ten szczególny pakunek. Szabla była jakąś niewidzialną siłą odbijana, nie dotykając pakunku. Wywołane piorunujące wrażenie sprowokowało Rosjan do udzielenia po-mocy przy przekroczeniu granicy (choć za tę po-moc głowy bym nie dał, dokładnie nie pamiętam).

Pan Jakub pracował na stacji w Łasku i choć był Rumunem związał się z ruchem oporu. W lutym 1941 r. otrzymał wiadomość, iż Niemcy jadą aresztować go. Wybiegł ze stacji w samym mundurze – a zimy wtedy były bardzo mroźne. Kiedy wieczorem wrócił skostniały do domu, nic już nie mogło go uratować przed zapaleniem płuc i śmiercią. Pani Genowefa była wtedy w stanie błogosławionym z ósmym dzieckiem. Pomagała rodzina, a ona przez wiele tygodni codziennie odwiedzała męża na cmentarzu.  

Jak wspominała, kiedyś tak się zagadała, że na cmentarzu zastała ją godzina policyjna. Poprosiła męża o opiekę i szczęśliwie wróciła do domu, czując przez całą drogę do Orchowa obecność męża. Mimo tak ciężkich warunków, chyba wszystkie dzieci skończyły studia (jedno z niemowląt zmarło w czasie wojny). Drugi z synów - Leszek był znanym w naszym mieście i województwie sieradzkim lekarzem. Zmarł kilka lat temu. Prosiłem pewną osobę o napisanie wspomnienia o nim, niestety bez-skutecznie. A może ktoś z Państwa zechciałby to uczynić?

Ofiara Burmistrza czy własnej niekompetencji i bezmyślności

W Moim Łasku ukazał się artykuł poświęcony sprawie odwołania dyr. PP nr 3. Na co stać M. Ł. - doskonale wiem. A oto kolejny dowód – szeroko cytowano wyrok WSA w Krakowie, a nie zająknięto się o tak ważnym fragmencie z pierwszej strony potwierdzającym nie tylko prawidłowość, ale konieczność decyzji, którą podjąłem: Naruszenie przez kierownika gminnej jednostki organizacyjnej zakazu określone-go w art.4 pkt 6 u.o.g.d.g. (zakaz prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek) zobowiązuje organ prowadzący do odwołania go w terminie miesiąca od uzyskania informacji o przyczynie odwołania.

Stwierdzenie sądu jest oczywiste. Muszę jednak zabrać głos, bo zacytowano rzekomą wypowiedź M. Łuczaka, senatora Rzeczpospolitej Polskiej: Na pewno tak nie zostawimy tej sprawy. Według mnie to decyzja czysto polityczna. W telefonicznej rozmowie senator RP stwierdził, że swojej wypowiedzi dla M. Ł. nie pamięta. Nie mój ból, niech sobie strony ustalą, gdzie leży prawda. Taki zapis jednak w świat poszedł i nie mogłem na treść tego zapisu pozostać bierny, stąd moja rozmowa z p. senatorem.

Zapytałem, jak to możliwe, że doświadczony człowiek feruje – jak cytuje M.Ł. - krzywdzące, naruszające moją godność oceny, nie zapytawszy mnie jednym zdaniem, choćby przez asystenta o uzasadnienie mojej decyzji? Dla mnie osobiście jest to o tyle przykre, że cenię pana senatora i zawsze pamiętam, że dwukrotnie pomógł nam pozyskać dodatkowe pieniądze na budowany środowiskowy dom samopomocy.

A teraz, proszę Państwa, hit: wyrok WSA w Krakowie, który był podstawą ataku, nie istnieje, zwyczajnie go nie ma. Został uchylony wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego nr I OSK 548/17 z dnia 24.01.2019 r., w którym zarzucono WSA w Krakowie błędną ocenę dowodów, a skargę dyrektorki oddalono, mimo że sprawa z Wadowic była nieporównanie bardziej wątpliwa – choćby dlatego, że tam-ta pani nie brała wynagrodzenia, podczas gdy naszej pani ponad 12 tys. zł wpłynęło na konto.

Na koniec zwracam się do mieszkańców, którym zależy na wizerunku naszego miasta. Ukazał się artykuł z wielkim tytułem „Afera w przedszkolu”, aby Łask ośmieszyć. Ten artykuł miał być jak wielki balon, a w rzeczywistości okazał się lichutką wydmuszką. A afera byłaby wówczas, gdybym przez zaniechanie wylądował na ławie oskarżonych, co w identycznej sprawie dotknęło jednego z kolegów.

14 maja 2019 r. Gabriel Szkudlarek

Skomentuj [ 13 ]

10:50, 29.05.2019 r.