Trwa walka z koronawirusem. Rok budżetowy, który zapowiadał się dobrze, będzie rokiem niewątpliwie trudnym. Niemniej jednak nie hamujemy gwałtownie. Niektóre inwestycje są już realizowane, organizowane są kolejne przetargi. Ale o tym szerzej w następnej Panoramie. Dziś mam inne smutne, ale ważne zadanie.

Wspomnienie o Janinie Kosman

Z wielkim żalem, z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci ŚP. Janiny Kosman w dniu 30 marca 2020 r. Wiedzieliśmy, że Janina zmaga się z poważną chorobą, ale wiedzieliśmy także, że jest pełna woli życia, czego wyrazem były Jej szerokie plany. Niestety choroby nie opanowano. We wspomnieniach podkreśla się Jej rolę w organizacji Festiwalu Róż w Łasku. To jednak prawda niepełna. Była Ona przede wszystkim zastępcą burmistrza Łasku odpowiedzialnym za inwestycje infrastrukturalne w gm. Łask. Zaczęło się szczególnie nietypowo. Napisał o tym (PO) we wspomnieniu pt. Pani Janina (str. 12). Nasza współpraca trwała 12 lat. Z

atrudnienie Jej na stanowisko zastępcy to była moja absolutnie suwerenna decyzja. Wybory wygrałem z założeniem maksymalnego pozyskiwania pieniędzy unijnych. Janina to rozumiała i bardzo starała się, aby mój program wyborczy realizować. Pierwszy duży wniosek złożony został na dofinansowanie budowy 29 km kanalizacji sanitarnej. Zależało mi na tym, aby wniosek obejmował Orchów, choćby z tej przyczyny, że mieszkańcy tej miejscowości jako jedyni w gminie zebrali pieniądze na budowę przyłączy. Rozpoczął się wyścig z czasem.

Trzeba było załatwić trudne sprawy formalne, w tym sporządzić skomplikowany projekt techniczny oraz uzyskać zgody kilkudziesięciu właścicieli na wejście na prywatne działki. Wielu właścicieli przebywało za granicą. Była zgoda nawet z Norwegii. To już nie wyścig, ale walka z czasem, żeby zdążyć. Janina, ja, naczelnik Wioletta Rabenda, inspektor Andrzej Dejnarowicz na kolanach kompletowaliśmy dokumenty rozłożone na podłodze mojego gabinetu. Janina nie wytrzymała tej presji, rozpłakała się. Jedyny raz widziałem Ją płaczącą w pracy. Tak pracowaliśmy.

Czy warto było? 3,5 km kanalizacji w ul. Kilińskiego i przyległych, w tym główny kolektor, 10 km Orchów i ul. Żeromskiego (od ul. Lutomierskiej), 8 km Kolumna, ponad 6,2 km Wola Łaska, ponad 1,5 km Wiewiórczyn. Wartość całkowita tych inwestycji to 20 mln zł, z czego 15 milionów to pieniądze unijne. A rekultywacja wysypiska? Kto dziś pamięta te awantury, te niemal barykady. I znów problem sprawnie i szybko został załatwiony przy 85-procentowym dofinansowaniu unijnym. Kiedyś Janina mówi: - Szefie (tak zazwyczaj się do mnie zwracała), mój syn proponuje, aby na odzyskanym terenie (po podgarnięciu śmieci) wybudować skatepark. To teraz bardzo modne miejsca rekreacji dla młodzieży. Tak powstał skatepark.

A rewitalizacja rynku. Włączenie studentów Politechniki Łódzkiej do opracowania koncepcji rewitalizacji pod nadzorem kadry profesorskiej to jej propozycja. Efekt – I nagroda w woj. łódzkim i w kraju za najlepiej zrewitalizowaną przestrzeń publiczną za 2013 rok. Oczywiście z dużym dofinansowaniem unijnym. Ona przewodniczyła sądowi konkursowemu z udziałem między innymi 2 wybitnych profesorów ASP, który wyłonił projekt nowego Pomnika Niepodległości. Znów zebrałem cięgi, ale wybór zatwierdziłem. Taka rola burmistrza i nigdy odpowiedzialności nie przerzucałem na innych. Janina to wiedziała i potrafiła docenić. Dziś mieszkańcy innych miast nasz pomnik podziwiają, latem często fotografują, a większość łaskowian nie wyobraża sobie rynku bez naszego „Łuku Tryumfalnego”, którego budowę od strony technicznej nadzorowała późniejsza następczyni Janiny Kosman Lidia Sosnowska. To tylko kilka przykładów pracy Janiny. Przez 12 lat różnorakich inwestycji opracowywanych i prowadzonych z udziałem Janiny Kosman było wiele dziesiątków.

Absolutna większość z nich była dofinansowywana przez UE, ale także krajowe źródła finansowania. Bywało jednak, że spieraliśmy się, że na pewne sprawy mieliśmy rozbieżne poglądy. Najbardziej typowym przykładem była ocena zmian planów miejscowych. Janina miała bardziej dogmatyczny pogląd. Nie bez racji uznawała, że plany miejscowe jako akty prawa miejscowego powinny być stabilne, trwałe i rzadko zmieniane. Ja uznawałem, że priorytetem są oczekiwania mieszkańców i przede wszystkim ich interes powinien być uwzględniany. Janina była dumna ze swojej rodziny, starała się rodzinę jednoczyć. Kiedyś mówi: - Szefie, jakie to miłe uczucie kiedy widzi się imię i nazwisko swojego syna jako współtwórcy filmu. Niejednokrotnie prosiła: - Dziś chciałabym wyjść wcześniej, bo syn, czy też synowie przyjeżdżają z dziewczynami i chciałabym ich godnie przyjąć.

Kiedy zdecydowała się przejść na emeryturę, pytam czy to ostateczna decyzja. Wyjaśnia, że czuje się zmęczona (dziś myślę, że to początki choroby), że chce poświęcić się wnuczce, z której narodzin tak bardzo się cieszy. Uczucia Janiny wobec wnuczki były oczywiste, takie uczucia żywi wobec wnuków każda babcia czy dziadek. Podkreślam jednak te oczywiste uczucia Janiny, aby wnuczka, gdy kiedyś sięgnie po teksty o babci, jeszcze raz przeczytała, że babcia Janina była z jej narodzin bardzo dumna i że bardzo wnuczkę kochała, a swoją miłość wielokrotnie wyrażała werbalnie.

Jeszcze zdanie o róży. Lubiła swój ogród. Ciężko, ale z radością przy nim pracowała. Doskonale rozumiała się z producentami róż, których oczekiwania wyrażone wobec samorządu gm. Łask w sposób jasny i kategoryczny zaowocowały organizacją festiwalu róż. Te wjazdy karetą na rynek w towarzystwie miłych i pięknych osób, dziewczęta rozdające róże - to były Jej, Janiny, pomysły.

Janina Kosman pozostanie na zawsze w naszej pamięci. Jest taka łacińska sekwencja Non omnis moriar – nie wszystek umrę. Janina żyje w wielu dziełach ułatwiających życie mieszkańcom naszej gminy, w których tworzeniu czy też powstawaniu aktywnie i twórczo uczestniczyła.

Niech spoczywa w pokoju.

14 kwietnia 2020 r.

Gabriel Szkudlarek

Skomentuj [ 3 ]

16:20, 14.05.2020 r.