Klasa II poszukuje Patrona

Klasa II LO ZSM-T w Ostrowie uczestniczy w programie pilotażowym „Program wspierania szkół ponadgimnazjalnych prowadzących Piony Certyfikowanych Wojskowych Klas Mundurowych”.

Jednym z celów programu jest kształtowanie postaw patriotyczno-obronnych młodzieży. W ramach uzyskania certyfikacji dla klasy mundurowej już w styczniu rozpoczęliśmy starania w celu znalezienia Patrona. Postać Patrona ma być inspiracją do działań zarówno w klasie mundurowej, jak i w życiu codziennym. Powinien być to wzór postępowania dla młodych ludzi, którzy swoją przyszłość chcą związać ze służbą w formacjach mundurowych. Może to być postać historyczna lub konkretny oddział wojskowy pochodzący z regionu zamieszkania, związany z lokalną historią, działający w latach 1939-1963. Liczymy na Państwa pomoc. Może ktoś zaproponuje nam piękny autorytet z ciekawą biografią. Może gdzieś niedaleko mieszka weteran II wojny światowej. Czekamy na wszelkie sugestie i liczymy na wsparcie. Szkolne wybory odbędą się 28 lutego.
Nasi kandydaci to: Stanisław i Zbigniew Szweycerowie
Kandydat nr 1:
Stanisław Aleksy Janusz Szweycer urodził się 7 maja 1913r. w majątku Łask, pow. Łask będąc drugim z kolei synem Janusza Wincentego Piotra Szweycera (1876-1959) nowego właściciela dóbr łaskich i Marii Benigny z Kożuchowskich.
Po ukończeniu szkoły średniej został przyjęty do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu inżyniera rolnictwa Stanisław Szweycer wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Grudziądzu, którą ukończył z pierwszą lokatą. Po ukończeniu szkoły podchorążych, kierując się tradycją rodzinną, wybrał przydział do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich w którym w 1920r. służył jego stryj Michał i wielokrotnie zmagał się z Armią Konną Budionnego. Po odbyciu służby wojskowej kilka lat pracował w majątku ojca, będącym jednym z największych w województwie łódzkim. W związku z możliwością wybuchu wojny zmobilizowany został w sierpniu 1939 roku w stopniu wachmistrza podchorążego do 2 szwadronu 1 Pułku Ułanów Krechowieckich stacjonującego w Augustowie, którego dowódcą był ppłk Jan Litewski. Zginął 13 września 1939 roku. Został pochowany we wsi Wyliny Ruś, a w 1946r. był ekshumowany i przeniesiony do Łasku, do grobu rodzinnego na łaskim cmentarzu. Grób ten znajduje się po prawej stronie alei głównej przed kaplicą cmentarną. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari 5 kl. nr 12010. Z wnioskiem o odznaczenie wystąpił dowódca I Pułku Ułanów Krechowickich ppłk Karol Anders.
Kandydat nr 2
Zbigniew Wincenty Szweycer urodził się 15 listopada 1920r. w Ostrowie koło Łasku (wg metryki), zginął 4 października 1939 r. w Woli Gułowskiej (rejon Kocka), w ostatniej bitwie kampanii wrześniowej. Był plut. podchorążym 2 Pułku Ułanów Grochowskich. Był z kolei szóstym dzieckiem, a piątym synem Janusza Wincentego Piotra Szweycera (1876-1959) właściciela dóbr łaskich i Marii Benigny z Kożuchowskich. Naukę elementarną odbywał, tak jak jego starszy brat Stanisław, częściowo w domu i częściowo w szkole powszechnej w Łasku. Następnie był uczniem Gimnazjum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, po ukończeniu którego w 1938r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Grudziądzu. W szkole tej, podobnie jak brat Stanisław był prymusem i po jej ukończeniu dostał się do 2 Pułku Ułanów Grochowskich. W 2 Pułku Ułanów Grochowskich plutonowy podchorąży Zbigniew Szweycer służył jako zastępca dowódcy 3 plutonu - ppor. rez. Konstantego Wojtaszczyka - w szwadronie ckm-ów dowodzonym przez rotmistrza Stefana Święcickiego. Zbigniew Szweycer zginął na polu bitewnym pod Kockiem.
W wystąpieniu o Order Virtuti Militari dla Zbigniewa Szweycera znajduje się następujące uzasadnienie: Przez cały czas pracy bojowej wykazał się jako dzielny i odważny żołnierz, nie upadł na duchu pomimo straty rodzonego brata, poległego w 1 Pułku Ułanów Krechowickich. Jako 19-letni chłopak dzielnie walczył i dawał dowody poświęcenia. W szczególności wyróżnił się:
1. Dn. 2 X 39r. w bitwie pod Syrokomlą, gdzie bierze udział w natarciu szwadronu rtm. Cyngotta. Po ciężkim zranieniu d-cy plutonu ckm Wojtaszczyka, świetnie kieruje ogniem ckm wspierając szwadron w b. ciężkich warunkach.
2. Dn. 4 X w bitwie o Wolę Gułowską z drużyną ckm wspiera skutecznie przeciwnatarcie 3-go szwadronu. Osobiście strzela celnym ogniem ckm i na stanowisku ginie od pocisku npla, oddając swe własne życie w ofierze Ojczyźnie.
Pośmiertnie odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

Źródło: ZSM-T Ostrów

Skomentuj [ 1 ]: 10:35, 26.02.2018 r.

Powrót do strony głównej

Wasze komentarze

Darek @ 13:02, 27.02.2018r. IP: *.*.110.51

A może Kopka Jan?
Ur. 13 VI 1906 w Łasku. Syn Józefa. Uczęszczał do gimnazjum w Łasku, gdzie w 1928 uzyskał świadectwo dojrzałości. W okresie od VIII 1928 do VIII 1929 odbywa służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Różanie, gdzie przechodzi przeszkolenie unitarne. Od IX 1929 do VIII 1931 w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej Komorowie. Promowany na stopień ppor. sł. st. piechoty 15 VIII 1931 z przydziałem do dalszej służby zawodowej w 67 pp w Brodnicy na stanowisko d-cy plutonu. Do stopnia por. sł. st. awansowany 1 I 1934. Przeniesiony w 1934 do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza z przydziałem do Pułku KOP Wołożyn na Wileńszczyźnie. Początkowo d-ca plutonu potem d-ca kompanii granicznej. Wiosną 1938 zdał egzaminy i został przyjęty na studia do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (promocja XIX). Rozkazem personalnym nr L. Dz. 1124/T. j. II-1 z dnia 01 VI 1938 został przeniesiony do 44 pp w Równem na stanowisko d-cy kompanii. Awansowany do stopnia kpt. sł. st. piechoty 19 III 1939. Po ukończeniu I roku studiów skierowany do 30 DP na funkcję oficera łączności. Dalsze studia przerywa wybuch wojny 01 IX 1939. Podczas kampanii wrześniowej 1939 oficer łączności w sztabie 30 DP, potem podczas obrony Warszawy oficer informacyjny 30 DP. Brał udział w walkach w obronie Warszawy. Po kapitulacji Warszawy unika niewoli. Powraca w rodzinne strony, gdzie się ukrywa. W 1940 odszukał go na terenie pow. Łask kpt. dypl. Z. Janke, który znał go z okresu studiów w Warszawie i wciągnął do pracy w konspiracji ZWZ. Początkowo w III 1940 pełni przez krótki okres funkcje szefa Oddz. III K. O ZWZ Łódź. Od IV 1941 do II 1941 k-dt Inspektoratu Rejonowego ZWZ/AK Kutno. Działa w niezwykle trudnych warunkach. Zagrożony aresztowaniem przez gestapo w końcu lutego 1942 zostaje odwołany z funkcji. Przebywał w Łodzi. Przekazany do dyspozycji KG AK. W 1943 przeniesiony do Okręgu Wileńskiego AK na stanowisko oficera operacyjnego w Oddziale III K. O AK Wilno. Od wiosny 1944 oficer operacyjny w polowym Dowództwie Oddz. AK Okręgu Wilno. Brał udział w działaniach zbrojnych prowadzonych na terenie okręgu w ramach Operacji Wileńskiej. W dniu 17 VII 1944 aresztowany przez NKWD w Boguszach jako Jan Grabowiecki wraz z innymi oficerami AK, gdzie miała się odbyć narada z dowództwem sowieckim. Więziony potem w więzieniu Zewnętrznym NKGB w Wilnie, gdzie był przesłuchiwany. W dniu 27 II 1946 przywieziony z Wilna do obozu NKWD nr 41 w Staszkowie, skąd go odesłano 05 V 1947 do obozu nr 64 w Morszańsku, potem 20 X 1947 odesłany do obozu przejściowego nr 284 w Brześciu. Repatriowany do Polski 13 XI 1947 przez obóz PUR w Białej Podlaskiej.

Dodaj komentarz

Redakcja serwisu ŁaskOnline.pl nie bierze odpowiedzialności za treść komentarzy zamieszczonych przez internautów. Należą one do osób, które je zamieściły.